UWAGA! Dołącz do nowej grupy Nowy Sącz - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Mieczysław Pękala


Mieczysław Michał Pękala, znany również jako Mieczysław Penkala czy Michał Górski, to postać o bogatym życiorysie, która odegrała ważną rolę w historii Polski. Urodził się 26 lipca 1898 roku w Nowym Sączu i zmarł 24 listopada 1967 roku w Warszawie.

Po II wojnie światowej wybierał nazwisko Michał Górski-Penkala oraz był znany pod pseudonimem Bosak. Był on nie tylko major saperów Wojska Polskiego, ale także działał w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie oraz w Armii Krajowej jako cichociemny, co oznacza, że był żołnierzem wyszkolonym do przeprowadzania tajnych misji i działań dywersyjnych.

Życiorys

Od maja 1916 roku do listopada 1918 roku Mieczysław Pękala pełnił służbę w armii austriackiej, gdzie brał udział w walkach na frontach włoskim i rumuńskim.

25 listopada 1918 roku dołączył do 1 pułku strzelców podhalańskich w Wojsku Polskim. Na początku swojej kariery wojskowej pełnił rolę zastępcy dowódcy plutonu w 5 Batalionie Saperów. W lutym 1919 roku wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie dowodził plutonem najpierw w 2 kompanii, a później w 6 kompanii. W wrześniu 1920 roku rozpoczął pracę w Inspektoracie 4 Armii, obejmując stanowisko kreślarza w Szefostwie Inżynierii i Saperów. Od marca 1921 roku został wyznaczony na oficera żywnościowego tej armii.

20 maja 1921 roku zdał eksternistycznie maturę, a w czerwcu rozpoczął służbę w 2 Pułku Saperów Kaniowskich, wystartując jako oficer prowiantowy, a następnie stał się młodszym oficerem w 2 kompanii. Od 25 sierpnia 1924 roku pracował w Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie, gdzie sprawował różnorodne funkcje, m.in. adiutanta szkoły, referenta wyszkolenia technicznego, oficera żywnościowego od stycznia 1934 roku, a także adiunkta i asystenta. W międzyczasie służył także w 7 Batalionie Saperów oraz w Szkole Podchorążych Saperów. W marcu 1939 roku był adiutantem w Wyższej Szkole Inżynierii w Warszawie.

25 sierpnia 1939 roku został przypisany do służby jako kierownik grupy fortecznej w Szefostwie Fortyfikacji Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno”, gdzie pełnił obowiązki we wrześniu 1939 roku. 18 września 1939 roku przekroczył polsko-litewską granicę, a dzień później został internowany na Litwie. W kwietniu 1940 roku przez Łotwę i Szwecję dotarł do Norwegii, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich w Narwiku. Po kapitulacji Norwegii przebywał w obozie polskim dla ochotników w Finlandii aż do końca listopada 1940 roku, a następnie pracował jako drwal w Szwecji, a także przez pewien czas na statku Dar Pomorza.

11 września 1942 roku Pękala dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Saperów oraz służył w Dowództwie Saperów I Korpusu Polskiego. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w polskiej szkole wywiadu, działając pod przykryciem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej. Został zaprzysiężony 10 listopada 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza, a następnie przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzut odbył się w nocy z 17 na 18 października 1944 roku w ramach operacji „Wacek 1”, dowodzonej przez kpt. naw Romana Chmiela, na placówkę odbiorczą „Mewa”. W listopadzie 1944 roku przydzielono go do Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego sztabu Okręgu Łódź AK, który miał za zadanie odbudowę po wcześniejszych aresztowaniach.

Po rozwiązaniu Armii Krajowej, Mieczysław Pękala podjął pracę jako urzędnik podatkowy w Tuszynie. W lipcu 1945 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie 9 października ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną byłej Armii Krajowej. Został zweryfikowany przez MON. Od 1947 roku pracował w firmie budowlanej „Inż. Downar i S-ka”, a później jako inspektor techniczny w Dyrekcji Kursów Szkolenia Zawodowego.

Został aresztowany przez UB 5 października 1948 roku i oskarżony o współpracę z obcym wywiadem oraz przestępstwa kryminalne. 12 maja 1950 roku skazano go na 10 lat więzienia, z czego po rewizji zmniejszono karę do 9 lat, a dzięki amnestii do 6 lat. Odbył swoją karę w więzieniach w Rawiczu oraz Nowogardzie, a po wyjściu w 1954 roku, Sąd Najwyższy 12 czerwca 1958 roku uniewinnił go z zarzutów.

Po opuszczeniu zakładu karnego, Pękala podjął pracę jako inspektor w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji i pozostał czynny zawodowo aż do momentu swojej śmierci. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 121, rząd 2, grób 2.

Awanse

W zakresie awansów Mieczysława Pękali, można zaobserwować jego dynamiczny rozwój w strukturach wojskowych. Oto kluczowe daty oraz tytuły, które uzyskał:

  • kapral – z dniem lutego 1917 roku w armii austriackiej,
  • plutonowy – 20 lipca 1919 roku,
  • podporucznik – ze starszeństwem od 1 sierpnia 1922 roku,
  • porucznik – 17 listopada 1923 roku,
  • kapitan – ze starszeństwem od 1 stycznia 1935 roku,
  • major – ze starszeństwem od 18 października 1944 roku.

Życie rodzinne

Mieczysław Pękala pochodził z rodziny, w której jego ojciec, Tomasz, pracował jako palacz w PKP. Jego matka, Maria, była z domu Grabczyńska. W 1924 roku związał się węzłem małżeńskim z Władysławą Górską, która przeżyła od 1907 do 1968 roku. Para doczekała się syna, Jerzego Leopolda Artura, który przyszedł na świat w 1926 roku.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW PENKALA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 25.07.2024 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 482.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 246.

Oceń: Mieczysław Pękala

Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:8