Marian Przybylski

Wojsko i służby mundurowe

Marian Emil Przybylski, znany pod herbem Nowina, urodził się 15 lipca 1884 roku w Nowym Sączu. Był towarzyszem wielu wyzwań, które przyniosło mu życie wojskowe i zawodowe.

Jako pułkownik dyplomowany saperów, Przybylski był osobą o znaczącym doświadczeniu w inżynierii wojskowej, pełniąc ważne funkcje w Wojska Polskiego. Jego zaangażowanie i umiejętności w tej dziedzinie przyczyniły się do wielu sukcesów.

W 1935 roku otrzymał zaszczytny tytuł konsula honorowego Rumunii w Katowicach, co świadczy o jego wpływie i znaczeniu w relacjach międzynarodowych.

Życiorys

Marian Emil Przybylski przyszedł na świat 15 lipca 1884 roku, w rodzinie Wacława oraz Marii z d. Kropiwnickiej. Posiadał herb Nowina, co świadczyło o szlacheckim pochodzeniu. Po zakończeniu edukacji zdobył tytuł inżyniera na Politechnice Lwowskiej.

Od 2 listopada 1918 roku, został przypisany do Dowództwa Okręgu Linii Kolejowych Radom. Już 20 maja 1919 roku, przyjął formalnie Wojsko Polskie, gdzie potwierdzono jego stopień kapitana, a także zaliczono go do I Rezerwy armii, powołując jednocześnie do czynnej służby wojskowej na czas trwania konfliktu, aż do momentu demobilizacji.

W marcu 1919 roku, przyjął rolę zastępcy podpułkownika Jana Haluch-Brzozowskiego, który pełnił funkcję szefa Oddziału III Kolejowego Naczelnego Dowództwa WP. W lutym 1920 roku, kontynuował swoją służbę jako zastępca szefa Szefostwa Kolejnictwa Polowego Naczelnego Dowództwa WP. Dnia 30 lipca 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu majora, w korpusie wojsk kolejowych, w grupie oficerów z byłej cesarskiej i królewskiej armii.

Od 1 czerwca 1921 roku, pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Generalnego, przynależąc do 2 pułku wojsk kolejowych. Z kolei 3 maja 1922 roku, przeszedł weryfikację w stopniu pułkownika, z datą starszeństwa ustaloną na 1 czerwca 1919 roku, zajmując 7. lokatę w korpusie oficerów kolejowych. Na liście starszeństwa wyprzedzali go między innymi pułkownicy: Edward Wereszczyński (lokata 1), Edmund Pedenkowski (2), Marian Eugeniusz Kozłowski (3), inż. Józef Szyman (4), Mikołaj Kolankowski (5) oraz Kazimierz Hertel (6).

Na początku listopada 1922 roku, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, gdzie uczestniczył w II Kursie Doszkolenia. Po zakończeniu kursu, 15 października 1923 roku, otrzymał dyplom oficera Sztabu Generalnego i został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, na stanowisko szefa sztabu. Wciąż pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku saperów kolejowych w Jabłonnie, w lipcu 1924 roku, został mianowany pełniącym obowiązki szefa Departamentu V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.

Warto zauważyć, że od stycznia do lutego 1927 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika Przegląd Wojskowo-Techniczny. 11 stycznia 1928 roku, otrzymał przeniesienie w stan nieczynny na rok. 4 grudnia 1928 roku, zmianie uległ jego status, bowiem przeniesiono go z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, przyznając mu 31. lokatę.

Na dzień 11 stycznia 1929 roku, jego stan nieczynny został przedłużony na kolejne dwanaście miesięcy. Na podstawie decyzji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, Przybylski przeszedł na stan spoczynku, co miało miejsce 30 czerwca 1929 roku. W roku 1934, został ujęty w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Królewskiej Hucie, a jego przydział dotyczył Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V, a on sam został uznany za „przewidzianego do użycia w czasie wojny”.

W czasie wrześniowej kampanii 1939 roku, Przybylski pełnił ważną funkcję jako szef kolejnictwa Armii „Kraków”.

Ordery i odznaczenia

Marian Przybylski, w swoim życiu, otrzymał liczne wyróżnienia, które odzwierciedlają jego zasługi i oddanie. Jego osiągnięcia w różnych dziedzinach zaowocowały prestiżowymi odznaczeniami. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

  • krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 2 maja 1922 roku),
  • krzyż komandorski Orderu „Korony Rumunii”,
  • krzyż komandorski Orderu Świętego Sawy.

Przypisy

  1. Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 03.04.2015 r.]
  2. Marian Emil Przybylski h. Nowina. sejm-wielki.pl. [dostęp 10.04.2015 r.]
  3. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1.04.1938 r. Warszawa 1938, s. 288.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 74 z 08.07.1919 r., poz. 2414, 2415.
  5. Regina Czarnecka, Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 26 z 2003 r.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 11.08.1920 r., poz. 740.
  7. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24.09.1921 r., s. 371, 832.
  8. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 08.06.1922 r., s. 265.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27.09.1923 r., s. 586.
  10. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 41, 899, 905.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 04.07.1925 r., s. 358.
  12. Lista oficerów Sztabu Generalnego, Oddział V Sztabu Generalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (stan z dnia 31.12.1925 r.), Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1926, s. 5.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 20.01.1928 r., s. 11.
  14. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29.01.1929 r., s. 10, 32.
  15. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, Nr 9 z 27.04.1929 r., s. 140.
  16. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 349, 944.
  17. Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, s. 24, 674.
  18. Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, s. 311.
  19. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.

Oceń: Marian Przybylski

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:23