Roman Kawecki

---

Życiorys

Roman Kawecki był osobą z wybitnego rodu; był synem Edwarda oraz Róży z baronów Brunickich, co podkreśla jego znaczące pochodzenie. W 1885 roku zakończył edukację w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a cztery lata później, w 1889 roku, uzyskał tytuł magistra prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku rozpoczął także służbę wojskową w armii austriackiej, gdzie awansował na podporucznika kawalerii. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1 pułku ułanów, który stacjonował w Krakowie, a w 1892 roku przeszedł do rezerwy.

Po zakończeniu służby, Kawecki zdecydował się na rozwój artystyczny, studiując malarstwo najpierw w Krakowie, w Akademii Sztuk Pięknych, a następnie w Paryżu, gdzie uczyć się pod okiem H. Morisseta. Jego drogi wojskowe znów się połączyły w 1895 roku, gdy został powołany do służby wojskowej. W 1901 roku osiągnął stopień rotmistrza, a w 1913 roku awansował na majora. Jego rolą w Wojsku Polskim były również funkcje dowódcze i instruktorskie jazdy, co obejmowało pracę w Wyższej Szkole Wojennej w Wiedniu.

W trakcie I wojny światowej dowodził dywizjonem kawalerii. W 1915 roku awansował do stopnia podpułkownika. W okresie od listopada 1917 do marca 1918 dowodził 2 pułkiem Ułanów Legionowych. Po dramatycznej bitwie II Brygady Legionów Polskich pod Rarańczą został zawieszony w pełnieniu obowiązków przez władze austriackie.

W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i objął dowództwo 1 pułku Ułanów Ziemi Krakowskiej. Już 14 stycznia 1919 roku przekazał dowództwo ppłk. Adamowi Kicińskiemu, sam obejmując stanowisko Inspektora Jazdy przy Sztabie Generalnym. W maju 1919 roku stał się zastępcą gen. por. Aleksandra Karnickiego, Generalnego Inspektora Jazdy, a później wiceminszt likwidującym te obowiązki.

Od 9 kwietnia 1920 do 6 maja 1921 roku pełnił rolę Generalnego Inspektora Jazdy przy Naczelnym Wodzu. Na tym stanowisku, 1 maja 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika, z datą wsteczną na 1 kwietnia 1920 roku. W 1922 roku pracował w Inspektoracie Armii nr V we Lwowie. 28 marca 1922 roku mianowano go członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. 3 maja 1922 roku jego stopień generała brygady został zweryfikowany z datą 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów.

Ostatecznie, 30 września 1925 roku, z powodu trwałej niezdolności do służby, stwierdzonej przez komisję wojskowo-lekarską, został przeniesiony w stan spoczynku. Po zakończeniu służby osiedlił się w Krakowie, gdzie spędził resztę swojego życia. Zmarł w Warszawie i znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze XXXII.

Malarstwo

Po zakończeniu służby wojskowej, artysta zdecydował się całkowicie poświęcić swojej pasji, jaką było malarstwo. W swojej twórczości skupiał się zarówno na portretach, w tym wybitnych postaciach ze świata wojska, jak i na malowaniu pejzaży, które oddawały piękno otaczającej go rzeczywistości.

Swoje prace prezentował na wielu prestiżowych wystawach, organizowanych w takich miastach jak Kraków, Lwów, Warszawa, a nawet w Paryżu. W Warszawie szczególnie wyróżniały się jego dzieła wystawione w Zachęcie, gdzie prezentował portret pani Sz. z 1926 roku oraz akt z 1929 roku.

Przed wybuchem II wojny światowej, 40 obrazów artysty zostało zakupionych przez Muzeum Wojska, co podkreślało jego znaczenie w polskiej sztuce. Ponadto jeden z jego obrazów, zatytułowany Filozof i kobieta, wystawiony w Paryżu, znalazł nabywcę, który przeniósł go do Stanów Zjednoczonych, rozpowszechniając tym samym dorobek artysty również za oceanem.

Odznaczenia

Roman Kawecki, znany ze swojej niezwykłej kariery wojskowej, został odznaczony wieloma honorami.

• krzyż Zasługi Wojskowej,
• krzyż Wojskowy Karola,
• order Żelaznej Korony,
• oficer Legii Honorowej (1921 – zezwolenie Naczelnika Państwa).

---

Oceń: Roman Kawecki

---