Stanisław Kryczyński to postać, która z pewnością zasługuje na szersze omówienie. Urodził się 3 maja 1911 roku w Nowym Sączu, miasto to miało wpływ na jego dalszą edukację i rozwój zawodowy. Kryczyński zmarł tragicznie 2 listopada 1941 roku w Łowiczu, co stanowi smutny punkt w jego biografii.
Był on nie tylko wybitnym historykiem, ale również orientalistą, co świadczy o jego szerokich zainteresowaniach i wiedzy. Jego prace i badania koncentrowały się głównie na kulturze tatarskiej oraz jej wpływach w historii Polski.
Życiorys
Stanisław Kryczyński to postać o bogatym dorobku akademickim. Studiował prawo oraz historię na uniwersytetach, które cieszą się dużym uznaniem. UJK oraz UJ były miejscami, gdzie zdobywał wiedzę i umiejętności, które później wykorzystał w swojej działalności naukowej.
W jego życiu znaczącą rolę odegrał Stanisław Zakrzewski, który był jego mentorem. Dodatkowo, Ananiasz Zajączkowski, kierując jego studiami na Uniwersytecie Warszawskim, wpłynął na rozwój jego zainteresowań w zakresie turkologii.
W latach 1938-1939 Stanisław Kryczyński pracował w AGAD, gdzie miał okazję odnosić sukcesy w swojej pracy naukowej. Współpracował także z Leona Kryczyńskim, co dodatkowo wzbogaciło jego doświadczenie i wiedzę.
Jego życie osobiste również miało swoje ważne momenty. 20 sierpnia 1939 roku ożenił się z Ireną Krudowską, a w 1940 roku oboje przenieśli się w okolice Łowicza. Kryczyński był aktywny także literacko; spisał swoje wspomnienia i przygotował materiały do IV tomu „Rocznika tatarskiego”. Niestety, ze względu na sytuację okupacyjną w Polsce, nie uzyskał zgody niemieckich władz na ich publikację.
W ostatnich latach życia zmagał się z ciężką chorobą – tyfusem, co zakończyło się jego śmiercią 2 listopada 1941 roku. Stanisław Kryczyński został pochowany w Łowiczu, pozostawiając po sobie wartościowe zbiory naukowe oraz wspomnienia.
Wybrane publikacje
Stan dyskusji na temat twórczości Stanisława Kryczyńskiego jest niezwykle interesujący, zwłaszcza w kontekście jego znaczącego wkładu w literaturę oraz kulturę Tatarów w Polsce. Poniżej przedstawione są wybrane publikacje autora, które mogą być przedmiotem analizy i studiowania.
- Tatarzy litewscy, Warszawa: Wydanie Rady Centralnej Związku Kulturalno-Oświatowego Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej 1938,
- Lietuvos totoriai. Istorines ir etnografines monografijos bandymas, przekład z języka polskiego: Tamara Bairašauskaite, Wilno: Mokslo ir enciklopedijų l-kla 1993,
- (współautor: Leon Kryczyński) Tatarzy w Słonimiu, Wrocław 1988,
- Wspomnienia. Utwory poetyckie. Eseje, wybór, wstęp i opracowanie Grzegorz Czerwiński, Białystok: Alter Studio 2014.
Przypisy
- Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku. s. 100.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Stanisław Rojek | Tadeusz Dobrowolski | Artur Eisenbach | Stanisław Olszewski (geolog) | Wojciech Gizicki | Jan Flis | Józef Dulak | Stanisław Kohmann | Kazimierz Dobrowolski (socjolog) | Janusz Rachoń | Stanisław Obrzud (literat) | Wołodymyr Kubijowycz | Beata Rank | Karol Bojkowski | Isidor Sadger | Łucja Okulicz-Kozaryn | Feliks Kreutz | Andrzej Kazimierz Banach | Bronisław Ryś | Kazimierz Jan MiczyńskiOceń: Stanisław Kryczyński