Antonina Gembkówna

Antonina była córką Agrypina Gembki, który pracował na kolei, oraz Marii z domu Szypuła. W rodzinie Gembków żyło ośmioro dzieci, co niewątpliwie wpłynęło na jej postawę i wartości. Po ukończeniu nowosądeckiego Seminarium Nauczycielskiego, Gembkówna podjęła pracę w szkole powszechnej w Kostuchnie, obecnie znanej jako dzielnica Katowic. W młodym wieku zaangażowała się w działalność harcerską, stając się drużynową w Chorągwi Śląskiej Organizacji Harcerek.

W obliczu wydarzeń wojennych, jesienią 1939 roku, Antonina zdecydowała się powrócić do Nowego Sącza, gdzie zaczęła aktywnie uczestniczyć w działalności konspiracyjnej. Jako łączniczka Obwodu Nowy Sącz Związku Walki Zbrojnej, brała udział w kluczowych akcjach przerzutów granicznych oraz działała w zakresie łączności. Jej przełożonym był porucznik Gucwa, znany także jako Góral. Mieszkanie Gembkówny stało się ważnym punktem kontaktowym dla kurierów, umożliwiając prowadzenie nasłuchów radiowych, a także redagowanie i powielanie pisma "Orzeł Biały".

W tym pomieszczeniu redagowano również konspiracyjne komunikaty, które Antonina następnie rozwoziła do wyznaczonych adresatów. Niestety, wskutek denuncjacji, 21 marca 1941 roku do jej mieszkania wkroczyli niemieccy żandarmi. W trakcie rewizji brutalnie pobili Antoninę, jednak mimo prześladowań nie ujawnili ona nikogo z towarzyszy. Kiedy podczas jednego z przesłuchań doznała poważnych obrażeń kręgosłupa, a w rezultacie paraliżu, jej sytuacja stała się dramatyczna.

Do sierpnia 1941 roku przebywała w areszcie śledczym w Nowym Sączu, później została przewieziona do Tarnowa. W kwietniu 1942 roku trafiła do obozu Auschwitz, gdzie zmarła 12 grudnia tego samego roku na skutek tyfusu. Historia Antoniny Gembkównej to opowieść o odwadze, poświęceniu i niezłomnej woli walki w trudnych czasach, które na zawsze pozostaną w pamięci tych, którzy poznają jej losy.