Ignacy Barski


Ignacy Barski, znany również jako Ignacy Bobek, to postać, która z pewnością zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Urodził się 8 stycznia 1893 roku w Nowym Sączu, a zmarł 5 stycznia 1963 roku w Rabce-Zdroju. Jego życie zawodowe i społeczne odzwierciedlało zagadnienia związane z polskim ruch niepodległościowy, w którym aktywnie uczestniczył.

Stanowisko, jakie piastował podczas swojej kariery, obejmowało funkcje prawne, a także rolę niepodległościowego działacza. Barski wstąpił do armii austriackiej, a później również do Wojska Polskiego. Nie tylko pełnił obowiązki jako starosta, ale także jako urzędnik państwowy w II Rzeczypospolitej.

Jest także pamiętany jako członek Rady Pomocy Żydom „Żegota”, która odegrała kluczową rolę w wspieraniu potrzebujących podczas II wojny światowej. Jego odwaga i zaangażowanie w obronę praw człowieka znalazły również odzwierciedlenie w czasie Powstania Warszawskiego.

Po wojnie stał się obrońcą w procesach politycznych w PRL, mając do czynienia z licznymi represjami ze strony władzy komunistycznej. Dzięki swojemu uporowi i determinacji pozostawił trwały ślad w historii Polski, co czyni go osobą wartą dokładniejszego poznania.

Życiorys

Ignacy Barski, pochodzący z rodziny robotniczej, swoją edukację prawniczą rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już od wczesnych lat angażował się w działalność na rzecz niepodległości kraju. W trakcie młodzieńczych lat był organizatorem Drużyn Bartoszowych, a w 1914 roku wstąpił do Legionu pod dowództwem Rajmunda Baczyńskiego, po czym dołączył do Legionu Wschodniego. Po demobilizacji Legionu, służył w armii austriackiej, gdzie awansował na stopień chorążego.

W 1918 roku brał aktywny udział w walkach o Lwów, a dwa lata później uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych pracował jako prawnik w administracji państwowej. Pełnił funkcje takie jak starosta w Biłgoraju i Białej Podlaskiej, a także podprokurator w Zamościu oraz wojewódzki inspektor samorządowy we Lwowie. Oprócz tego otworzył własną kancelarię prawną.

W 1930 roku zmienił nazwisko Bobek na Barski. Związawszy się ze Stronnictwem Narodowym, później przyłączył się do Stronnictwa Pracy. W czasie II wojny światowej zaangażował się w działalność na rzecz ratowania Żydów, co doprowadziło go do członkostwa w Radzie Pomocy Żydów przy Delegaturze Rządu na Kraj. Ponadto, dołączył do Armii Krajowej, gdzie w czasie Powstania Warszawskiego brał udział w pracach Biura Informacji i Propagandy oraz redagował „Kurier Stołeczny”. Po kapitulacji Warszawy, udało mu się uciec z transportu do KL Auschwitz.

Po wojnie osiedlił się w Krakowie, gdzie jako adwokat bronił żołnierzy i działaczy Polskiego Stronnictwa Ludowego. Jego działalność nie uszła uwadze Urzędu Bezpieczeństwa, co skutkowało inwigilowaniem go, a w latach 1949-1950 trafił do więzienia. Mimo to odmówił współpracy z komunistycznym aparatem bezpieczeństwa. Po 1956 roku starał się o poprawienie losu żołnierzy polskiego podziemia, występując z wnioskami o rehabilitację skazanych.

Ignacy Barski spoczął na cmentarzu w Rabce-Zdroju (sektor 5, rząd 4, miejsce 37).

Odznaczenia i nagrody

Ignacy Barski był osobą wyróżniającą się w historii, zdobywając liczne odznaczenia i nagrody za swoje zasługi.

  • krzyż walecznych,
  • złoty krzyż zasługi,
  • medal niepodległości,
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
  • krzyż obrony lwowa,
  • krzyż partyzancki.

Przypisy

  1. RafałR. Drabik RafałR., Historia Ignacego Barskiego (1893-1963) [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 08.10.2024 r.] (pol.).
  2. Powstańcze Biogramy - Ignacy Barski [online], www.1944.pl [dostęp 04.12.2022 r.] (pol.).
  3. Muzeum Armii Krajowej im. Generała Emila Fieldorfa - Nila [online], old.muzeum-ak.pl [dostęp 04.12.2022 r.] .
  4. Instytutu PamięciI.P. Narodowej Instytutu PamięciI.P., Barski [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 04.12.2022 r.] (pol.).

Oceń: Ignacy Barski

Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:8