Lesław Wojtyga

---

Życiorys

Lesław Wojtyga urodził się w rodzinie Józefa i Władysławy z domu Polak. Po ukończeniu studiów prawniczych, służył jako podporucznik rezerwy w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Jego kariera wojskowa w kampanii wrześniowej zakończyła się na stanowisku dowódcy plutonu w okolicach Dukli, skąd powrócił do Nowego Sącza. W trakcie okupacji, wspólnie z ojcem oraz bratem Józefem juniorem, angażował się w pomoc w przerzutach uchodźców do polskiej armii na Zachodzie.

Wojtyga był osobą ściganą przez Gestapo, które dostrzegało w nim kluczową postać w małopolskim ruchu oporu. Równocześnie aktywnie uczestniczył w lewicowych środowiskach politycznych. W latach 1945–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 do 1946 pełnił funkcję naczelnika sekretariatu ministra Administracji Publicznej.

W okresie od czerwca do grudnia 1948 roku kierował Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Potem był zastępcą kierownika oraz p.o. kierownika Wydziału Kultury w Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1951–1957 zasiadał na stanowisku zastępcy dyrektora naczelnego w Naczelnym Zarządzie Kinematografii w Warszawie. Jego kariera zawodowa kontynuowała się w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie od 1958 do 1965 roku pełnił rolę radcy ds. kulturalnych w ambasadzie w Moskwie, a następnie do 1969 roku był wicedyrektorem departamentu w MSZ. W latach 1969–1973 Wojtyga sprawował funkcję ambasadora w Austrii.

W 1948 roku, „za zasługi na polu pracy zawodowej”, został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ostatecznie spoczął na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

---

Oceń: Lesław Wojtyga

---