Stanisław Włodzimierz Majewski, który przyszedł na świat 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu, był prominentnym polskim inżynierem oraz badaczem historii górnictwa. Jego życie zakończyło się 29 czerwca 1955 roku w Katowicach, pozostawiając po sobie znaczący ślad w świecie górnictwa.
Życiorys
Stanisław Majewski przyszedł na świat w rodzinie dziadka Leopolda, który był dyrektorem Urzędu Skarbowego w Stanisławowie oraz jego żony, Franciszki z Deblessemów. Jego edukacja zaczęła się od szkoły realnej, a później kontynuował naukę w gimnazjum z siedzibą w Stanisławowie.
W latach 1899-1903 odbywał studia z zakresu górnictwa w Leoben, gdzie aktywnie uczestniczył w polskich organizacjach patriotycznych. Był członkiem Czytelni Polskiej Akademików, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność narodową. Po zakończeniu edukacji wrócił do Galicji, gdzie początkowo pracował w kopalniach soli. Rozwijał również własne przedsiębiorstwo o nazwie „Kali”, które zajmowało się eksploatacją soli potasowej oraz prowadził biuro miernicze. Dodatkowo, ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
W momencie wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany, służąc jako porucznik najpierw w cesarskiej i królewskiej Armii, a następnie w Wojsku Polskim. Po demobilizacji w 1919 roku, rozpoczął pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, zajmując się wydziałem solnym. W 1923 roku przeszedł do nowo utworzonego Wyższego Urzędu Górniczego, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1939 roku.
W trakcie II wojny światowej, Majewski spędził czas w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym, prowadząc jednocześnie wykłady w szkole górniczej. Był także aktywny w konspiracyjnej Organizacji Inżynierów Górniczych. Po wojnie pełnił funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Górniczej w Katowicach oraz zastępcy Kuratora Państwowych Pól Górniczych. Od 1953 roku, aż do swojej śmierci, pracował w Państwowym Instytucie Paliw Naturalnych w Katowicach.
Majewski wniósł znaczący wkład w skodyfikowanie Polskiego Prawa Górniczego. W 1928 roku założył czasopismo „Technik”, którym redagował do 1932 roku. Czasopismo to było nastawione głównie na tematykę górnictwa, hutnictwa i budownictwa. W jego ramach publikował liczne artykuły dotyczące nowoczesnych technik górniczych z Polski, Niemiec i Anglii. Później zajął się redagowaniem „Kalendarza Górniczo-Hutniczego”, który propagował używanie stali w obudowach górniczych oraz innych innowacyjnych rozwiązaniach.
Oprócz pracy nad nowoczesnymi technikami górniczymi, Majewski także badał i opisywał historię górnictwa. Przetłumaczył z niemieckiego wydania dzieło „De veteribus et novis metallis” autorstwa Georgiusa Agricoli. Publikował także materiały, takie jak „Zapomniana relacja górnicza Jana Jakuba Ferbera do króla Stanisława Augusta z roku 1781”, a także napisał „O prastarych kopalniach zwłaszcza złota na obszarze państwa Bolesława Chrobrego”. Poruszał także kwestie związane z historią munduru górniczego oraz insygniów.
Materiałów archiwalnych po Stanisławie Majewskim można szukać w PAN Archiwum w Warszawie, gdzie są przechowywane pod sygnaturą III-15 i zajmują łącznie 4,8 mb.
Przypisy
- Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 03.01.2024 r.]
- a b c d e f WojciechW. Preidl WojciechW., Stanisław Majewski – inżynier górniczy, historyk górnictwa, [w:] P.P.P.P. Zagożdżon, M.M. Madziarz (red.), Dzieje górnictwa – element europejskiego dziedzictwa kultury, t. 2, Wrocław 2009 r., s. 268-281.
- a b Mostowik 1989 r., s. 118.
- Schematismus 1906 r., s. 353, 531.
- Schematismus 1900 r., s. 380, 501.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Józef Braunseis | Henryk Zaremba | Barbara Bartkowicz | Zenon Marian Remi | Artur Berson | Wiesław Baran | Jan Dyrek | Izabela MajorOceń: Stanisław Majewski (inżynier górnictwa)