Tadeusz Kosibowicz, urodzony 30 listopada 1893 roku w Nowym Sączu, to postać, która w swojej działalności medycznej oraz społecznej pozostawiła niezatarte ślady. Jako doktor medycyny i lekarz w Będzinie, Kosibowicz zaangażował się w życie lokalnej społeczności, stając się aktywnym działaczem Towarzystwa Lekarskiego. Jego pasja do medycyny oraz chęć niesienia pomocy innym były widoczne w codziennej pracy.
Niestety jego życie było także naznaczone dramatycznymi wydarzeniami. W trakcie II wojny światowej, Kosibowicz stał się więźniem obozów koncentracyjnych, gdzie doświadczył okrutnych warunków. Mimo tych trudności, nie zapomniał o swoich współobywatelach. W okresie zagrożenia, aktywnie uczestniczył w akcji ratowania żydowskich mieszkańców Będzina, co świadczy o jego bohaterstwie oraz oddaniu dla innych.
Zmarł 6 lipca 1971 roku w Katowicach, pozostawiając po sobie pamięć zarówno jako wybitny lekarz, jak i człowiek o wielkim sercu.
Życiorys
Tadeusz Kosibowicz pochodził z rodziny o skromnych zasobach, jego ojciec Franciszek był urzędnikiem poczty miejskiej w Nowym Sączu, a matka Agnieszka Miczulska dbała o dom. Już na wczesnym etapie jego życia zrealizował swoje pasje muzyczne, kończąc szkołę muzyczną w Wiedniu. Następnie kontynuował naukę, podejmując się studiów medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak jego edukacja została przerwana przez wybuch I wojny światowej. Podczas działań wojennych pracował jako sanitariusz, co zostało docenione 28 kwietnia 1916 roku, kiedy to uhonorowano go Medalem Czerwonego Krzyża z odznaczeniem wojennym (Pielęgniarz-Ochotnik).
Po zakończeniu wojny, Kosibowicz wznowił studia w Krakowie, a w 1918 roku uzyskał tytuł doktora wszechnauk medycznych. W tym samym roku zawarł małżeństwo z Marią Urbańską, znaną także jako legionistka. W styczniu 1919 roku, razem z rodziną, osiedlił się w Będzinie, gdzie zamieszkał w hotelu Bristol na ulicy Małachowskiego. Niestety, w 1922 roku na czerwonkę zmarł jego dwuletni syn Otto, a rok później na świat przyszła jego córka Zofia, późniejsza Rydlowa.
W 1921 roku Tadeusz Kosibowicz objął stanowisko dyrektora Szpitala Powiatowego w Będzinie, gdzie dzięki jego staraniom szpital został rozbudowany oraz unowocześnione zostało laboratorium. Ponadto, pełnił funkcję ordynatora oddziałów wewnętrznych oraz ginekologiczno-położniczych, a przez dwa lata zastępował również ordynatora oddziału chirurgicznego. Podczas II powstania śląskiego zaangażował się w pomoc rannym, umieszczając ich w szpitalach, którymi zarządzał. Jako aktywny członek Towarzystwa Lekarskiego, brał udział w uruchamianiu ośrodka zdrowia przy ulicy Krakowskiej.
W okresie II wojny światowej, Kosibowicz działał w konspiracji. Udzielał pomocy Żydom, ukrywając ich przed hitlerowcami. Niestety, w końcu kwietnia 1940 roku, kiedy do jego szpitala trafiła młoda Niemka, został zdekonspirowany. Za swoją działalność, która była uznana za pomoc wrogom III Rzeszy, został skazany na śmierć, jednak dzięki interwencji sądu, wyrok zamieniono na więzienie w obozie koncentracyjnym. Po trzech miesiącach w Dachau, przewieziono go do Sachsenhausen, a w latach 1942-1944 przebywał w obozie w Majdanku. Tam, ryzykując własne życie, potajemnie udzielał porad lekarskich.
W wyniku złych warunków bytowych w obozie, Kosibowicz zapadł na tyfus. Chociaż był chory, pełnił funkcję lekarza na oddziale zakaźnym. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił na stanowisko dyrektora szpitala w Będzinie, jednak w 1951 roku został zdymisjonowany z powodu przynależności do PZPR oraz za odmowę likwidacji kaplicy szpitalnej. Jego zasługi jednak nie przeszły bez echa. Środowiska kombatanckie odznaczyły go medalem „Zwycięstwo i Wolność”, medalem „Bojownikom Śląska”, Śląskim Krzyżem Powstańczym oraz dwukrotnie Odznaką Grunwaldzką.
Tadeusz Kosibowicz zmarł na zator serca 6 lipca 1971 roku w katowickim szpitalu klinicznym. Jego ostatnie miejsce spoczynku to rodzinny grobowiec w Jaworzu koło Bielska-Białej. W 2006 roku, pośmiertnie, odznaczono go Medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, przyznawanym osobom, które ratowały Żydów, narażając swoje życie. W dniu 7 kwietnia 2008 roku, na budynku Powiatowego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w Będzinie, wmurowano pamiątkową tablicę, której treść brzmi: „Pamięci dr Tadeusza Kosibowicza, wieloletniego dyrektora szpitala w Będzinie, więźnia hitlerowskich obozów koncentracyjnych, odznaczonego medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Mieszkańcy Powiatu Będzińskiego”.
Przypisy
- Doktor Tadeusz Kosibowicz uhonorowany
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Jan Słowikowski | Stanisław Progulski | Jan Raczyński (pediatra) | Leopold Glück | Tadeusz Popiela | Adam Janik | Stanisław Ponikło | Bernard ZaudererOceń: Tadeusz Kosibowicz