Adam Antoni Janik, urodzony 26 marca 1913 roku w Nowym Sączu, był wybitnym polskim lekarzem specjalizującym się w chirurgii. Przez całe życie dał się poznać jako osoba o niezwykłej determinacji i oddaniu dla innych.
Oprócz kariery medycznej, Janik był także członkiem Armii Krajowej, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o wolność Polski w trudnych czasach okupacji. Jego umiejętności i determinacja nie ograniczały się jedynie do medycyny, ponieważ był również ratownikiem górskim, co podkreśla jego wszechstronność oraz chęć niesienia pomocy tam, gdzie była ona najbardziej potrzebna.
Jego życie zakończyło się 13 stycznia 1991 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci tych, których wspierał i inspirował swoim działaniem.
Życiorys
Adam Janik, urodzony w 1910 roku, zdobył wykształcenie medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie ukończył studia na Wydziale Lekarskim w 1937 roku. Po zakończeniu II wojny światowej uzyskał doktorat w 1945 roku. W trudnych czasach wojny pełnił funkcję lekarza w gminie Trzciana, angażując się również w działalność Armii Krajowej, gdzie zyskał pseudonimy Wilczur oraz Klon. W ramach działalności AK organizował szkolenia dla personelu medycznego w oddziałach partyzanckich oraz udzielał pomocy rannym.
Po wojnie pracował w Szpitalu Św. Łazarza w Krakowie w latach 1945-1951, a następnie pełnił rolę asystenta w II Klinice Chirurgii na krakowskiej Akademii Medycznej między 1948 a 1951 rokiem. Jego zainteresowania zawodowe koncentrowały się na chirurgii urazowej oraz neurochirurgii, dziedzinach, w których odbył staże naukowe w takich krajach jak Francja, Wielka Brytania (1957), oraz Austria (1959).
W 1952 roku Janik został ordynatorem Oddziału Chirurgii w Szpitalu Miejskim w Rabce, gdzie pracował aż do swojej śmierci. Jego pasja do medycyny górskiej przejawiała się w aktywności w Grupie Podhalańskiej GOPR, gdzie najpierw był szkoleniowcem, a później lekarzem Grupy (1960-1965) oraz naczelnym lekarzem GOPR (1965-1970). W 1961 roku zyskał tytuł ratownika górskiego i aktywnie uczestniczył w organizowaniu współpracy GOPR z lotnictwem sanitarnym, w szczególności ze śmigłowcami.
Janik był członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, gdzie przewodniczył Kołu Terenowemu w Rabce od 1957 do 1983 roku, a także Towarzystwa Chirurgów Polskich. W latach 1975-1979 zasiadał w zarządzie Oddziału Krakowskiego, a w 1984 roku otrzymał tytuł członka honorowego. Był również zaangażowany w Komisję Urazów Ośrodkowego Układu Nerwowego Polskiej Akademii Nauk oraz ZBOWiD, gdzie działał od 1972 roku. Janik ma na swoim koncie dwunastą publikacji z dziedziny neurochirurgii oraz chirurgii urazowej.
Jego zasługi i wkład w rozwój medycyny zostały docenione poprzez liczne odznaczenia, takie jak Złoty Krzyż Zasługi, Odznaka „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, Odznakę „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, Honorową Odznakę PTL, Złotą Odznakę GOPR oraz Medal „Zasłużony dla Uzdrowiska Rabka”. Pośmiertnie w 2017 roku otrzymał Medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Janik miał dwoje dzieci: syna Roberta Janika (1941-2023), lekarza i naczelnika TOPR oraz córkę Małgorzatę Janik-Trella, która była urzędnikiem samorządowym i pracownikiem socjalnym.
Przypisy
- * Piotr Subik: Łzy wzruszenia płynęły w żydowskim muzeum. dziennikpolski24.pl, 01.07.2017 r. [dostęp 11.04.2023 r.]
- Becela 1987, s. 248.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Stanisław Ponikło | Bernard Zauderer | Tadeusz Kosibowicz | Jan Słowikowski | Stanisław Progulski | Jan Raczyński (pediatra) | Leopold Glück | Tadeusz PopielaOceń: Adam Janik