Jan Słowikowski

---

Życiorys

Jan Słowikowski to postać związana z medycyną, urodzona w Nowym Sączu, gdzie zdobył w początkowych latach edukację w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego, a maturę zdał w 1933 roku. Medycynę studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując dyplom w 1939 r. Po zakończeniu studiów powrócił do rodzinnego miasta, gdzie podjął pracę w lokalnym szpitalu.

Podczas okupacji niemieckiej był aktywnym członkiem Związku Walki Zbrojnej, organizując przerzuty dla wielu oficerów i partyzantów. W 1940 roku odegrał istotną rolę w uwolnieniu Jana Karskiego, przedłużając bez uzasadnienia jego pobyt w szpitalu oraz podając środki nasenne strażnikom. W 1941 roku, mimo aresztowania wielu osób powiązanych z tą akcją, udało mu się uniknąć dłuższego więzienia, gdyż Niemcy nie odkryli jego roli w całej operacji (jego brat Teodor został jednak rozstrzelany). Warto zauważyć, że akcja była koordynowana przez Związek Walki Zbrojnej, mimo że niektóre źródła wskazują na Polską Partię Socjalistyczną jako jej organizatora.

Po wydarzeniach wojennych Słowikowski przeniósł się na Dolny Śląsk, gdzie przez cztery lata pełnił funkcję dyrektora szpitala w Oleśnicy oraz ordynatora chirurgii, ginekologii i położnictwa, a także lekarza powiatowego. Następnie związał się na dłużej z II Kliniką Chirurgii Akademii Medycznej we Wrocławiu, gdzie do 1962 roku pracował jako asystent i adiunkt, by później uzyskać tytuł docenta. W 1951 roku doktoryzował się, a dziesięć lat później habilitował. W 1963 roku objął stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Chirurgii Dziecięcej, przyczyniając się między innymi do budowy nowego budynku kliniki. Pełnił także funkcję dyrektora Instytutu Pediatrii w latach 1981–1983.

W 1972 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1979 tytul profesora zwyczajnego. Nawet po przejściu na emeryturę w 1985 roku, aktywnie uczestniczył w działalności kliniki. Słowikowski był autorem około 200 publikacji, książek oraz podręczników, koncentrując się głównie na profilaktyce, oraz diagnozowaniu i leczeniu skomplikowanych przypadków w chirurgii dziecięcej. Uznawany był za pioniera w zakresie wymiany krwi u noworodków w przypadku konfliktu serologicznego oraz za twórcę innowacyjnych technik operacyjnych, jak m.in. operacyjne leczenie torbieli trzustki oraz operacje przy wrodzonej atrezji odbytu.

W 1994 roku został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Medycznej we Wrocławiu. Był członkiem wielu prestiżowych organizacji, w tym Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Chirurgów Polskich, oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych, gdzie pełnił funkcję prezesa. Poza tym był także członkiem Polskiego Towarzystwa Urologicznego oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Słowikowski został odznaczony wieloma medalami i nagrodami, w tym Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1985 r.), Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973 r.), Krzyżem Walecznych (1941 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1970 r.) oraz odznaką „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1983 r.). Zmarł 13 grudnia 2010 r. we Wrocławiu i został pochowany na cmentarzu św. Rodziny przy ul. Smętnej.

---

Oceń: Jan Słowikowski

---