Kazimierz Kurnikowski

Polityka i administracja

Kazimierz Zdzisław Kurnikowski, znany również jako Kurnikowski-Jacobi, to postać o znaczącej biografii. Urodził się 10 października 1885 roku w Nowym Sączu, co stanowi ważny element jego polskiego dziedzictwa. Zmarł 19 września 1965 roku w Rio Ceballos, znajdującym się w prowincji Córdoba w Argentynie, co wskazuje na międzynarodowy zasięg jego życia.

W trakcie swojej kariery, Kazimierz Kurnikowski uzyskał tytuł doktora prawa, co ukierunkowało go do pełnienia różnorodnych ról. Był austriackim sędzią, co podkreśla jego wykształcenie prawnicze oraz doświadczenie w wymiarze sprawiedliwości.

Również, jako polski urzędnik ministerialny i konsularny, a także dyplomata, Kurnikowski odegrał kluczową rolę w międzynarodowych relacjach, reprezentując Polskę w wielu istotnych sprawach.

Życiorys

Kazimierz Kurnikowski, syn Teofila, który pracował jako urzędnik kolejowy, oraz Marii z d. Jacobi, w młodości uczęszczał do gimnazjum w Nowym Sączu w latach (1895–1901). Następnie kontynuował naukę w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1901–1903), a swoje studia rozpoczął na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach (1903–1907). Kiedy powrócił na uczelnię, studiował również na Wydziale Filozoficznym w latach (1908–1909 oraz 1911–1912). W 1909 roku obronił doktorat w zakresie prawa, co otworzyło mu drzwi do zawodowego życia.

Pierwsze kroki w karierze zawodowej stawiał w austriackim wymiarze sprawiedliwości, gdzie przez okres od 1908 do 1911 roku pracował jako praktykant sądowy w Sądzie Krajowym w Krakowie. Kolejne lata spędził na stanowisku sędziego w Sądzie w Chrzanowie (1911–1912) oraz na posadzie w Sądzie Najwyższym i Kasacyjnym w Wiedniu (1912–1918).

Po zakończeniu pracy w wymiarze sprawiedliwości, Kurnikowski podjął stanowisko w Ministerstwie Opieki Społecznej jako wicesekretarz (1918). W roku 1919 przeszedł do służby zagranicznej, gdzie swoje umiejętności i doświadczenie z powodzeniem wykorzystywał jako konsul w Nowym Jorku (1919–1920), a następnie jako kierownik urzędu w tym mieście (1920). Po tych obowiązkach zajmował również ważne funkcje, takie jak konsul i kierownik konsulatu w Pittsburghu (1920–1926) oraz konsul generalny w Chicago (1926–1928).

Jego kariera dyplomatyczna kontynuowała się w Departamencie Konsularnym MSZ, gdzie pracował od 1929 do 1931 roku. Następnie pełnił funkcję konsula generalnego w Jerozolimie (1931–1937) oraz Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Buenos Aires (1937–1941), gdzie posiadał akredytację na Chile, Paragwaj, Urugwaj, Ekwador i Boliwię. Po odwołaniu z tej pozycji pozostał jednak na terenie Argentyny, a w 1942 roku zapadła decyzja o zwolnieniu go z służby państwowej.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Kurnikowski był osobą wyróżniającą się swoim zaangażowaniem oraz osiągnięciami, które zostały docenione poprzez liczne odznaczenia. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenie przyznane 9 listopada 1931,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę.

Bibliografia, literatura, linki

Oto niektóre z najważniejszych publikacji oraz odniesień dotyczących Kazimierza Kurnikowskiego:

  • Kurnikowski Kazimierz Zdzisław, [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 101,
  • Przemysław M. Żukowski: Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), 2008, z. 165, s. 34–70,
  • Życiorys na stronie MSZ.

Przypisy

  1. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020, s. 102-105
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1.04.1938 r., Warszawa 1938, s. 41
  3. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i szerzenia wiedzy wojskowej”
  4. Z akredytacją na Chile, Paragwaj, Urugwaj, Ekwador i Boliwię

Oceń: Kazimierz Kurnikowski

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:23