Henryk Dobrowolski

---

Życiorys

Henryk Dobrowolski, syn Piotra, jako młody student gimnazjum związał się z konspiracyjnym kółkiem socjalistycznym, co zapoczątkowało jego działalność społeczną. W latach 1922–1927 studiował historię oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie aktywnie uczestniczył w Niezależnym Związku Młodzieży Socjalistycznej „Życie”. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako nauczyciel w gimnazjum w Pszczynie, a następnie objął stanowisko inspektora szkolnego w Cieszynie. W tej roli stał się prezesem Zarządu Głównego Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego.

Wkrótce Dobrowolski przeniósł się do Lublina, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej w 1939 roku. W trakcie okupacji angażował się w redagowanie prasy podziemnej oraz tajne nauczanie, co w znaczący sposób wpłynęło na jego dalsze losy. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Krakowa i przystąpił do organizowania szkolnictwa w mieście. Pełnił funkcję kierownika Oddziału Szkół Średnich w krakowskim kuratorium, a także posła do Krajowej Rady Narodowej.

Następnie Dobrowolski został członkiem prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz kierownikiem Wydziału Oświaty i Wychowania WRN. 6 października 1947 roku został wybrany na prezydenta Krakowa, a jego kadencja trwała do 6 czerwca 1950. W okresie jego prezydentury zostały podjęte kluczowe decyzje dotyczące rozwoju miasta:

• podjęto decyzję o usunięciu części linii tramwajowych z Rynku Głównego,
• uruchomiono linię tramwajową nr 7 z Grzegórzek do Śródmieścia,
• w marcu 1949 rozpoczęła się budowa Nowej Huty,
• 12 lutego 1949 ukazał się pierwszy numer „Gazety Krakowskiej”,
• Muzeum Etnograficzne znalazło nową siedzibę w ratuszu kazimierskim na placu Wolnica.

Po zakończeniu kadencji prezydenckiej Dobrowolski został dyrektorem Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Krakowie, gdzie pracował aż do momentu przejścia na emeryturę w 1973 roku. Był również autorem książki „Granitowe słupy” wydanej w 1939 roku, która opowiadała o zabytkach województw lubelskiego, kieleckiego i wołyńskiego. Ponadto, publikował artykuły w pismach takich jak „Naprzód”, „Życie Literackie” oraz „Prasa Współczesna i Dawna”.

W 1954 roku, na mocy uchwały Rady Państwa, odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w dziedzinie służby archiwalnej. W grudniu 1983 uhonorowano go Pamiątkowym Medalem z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej. Dobrowolski zmarł 7 lutego 1985 roku, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Rakowicki w Krakowie.

---

Oceń: Henryk Dobrowolski

---