Tadeusz Friedrich

---

Życiorys

Tadeusz Friedrich przyszedł na świat 7 lipca 1903 roku w Nowym Sączu. Edukację podstawową oraz średnią ukończył w swoim rodzinnym mieście. W okresie I wojny światowej podjął decyzję o ewakuacji do Wiednia, gdzie z powodzeniem ukończył gimnazjum. W 1920 roku wrócił do Polski, aby rozpocząć studia na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

Wszystko zaczęło się od jego pasji do szermierki, którą zaczął uprawiać jeszcze w czasie nauki w gimnazjum. W latach 1921-1934 reprezentował barwy Lwowskiego Klubu Szermierczego oraz Warszawianki, co zaowocowało debiutem w mistrzostwach Polski, które odbyły się we Lwowie. Tadeusz zajął 5. miejsce w konkurencji floretu oraz 7. w szabli. Jego umiejętności zaowocowały zaangażowaniem w igrzyskach olimpijskich, gdzie brał udział trzykrotnie (1924–1932, pierwszy raz jako rezerwowy). Na igrzyskach w Amsterdamie i Los Angeles zdobył brązowe medale w drużynie.

Kolejne sukcesy przyniosły mu brązowe medale na mistrzostwach świata, które miały miejsce w Liège w 1930 roku oraz w Warszawie w 1934 roku. Niestety, jego kariera sportowa zakończyła się w 1936 roku z powodu problemów zdrowotnych związanych z kręgosłupem. W latach trzydziestych aktywnie działał w Polskim Związku Szermierczym, a w okresie międzywojennym był jednym z czołowych szermierzy w Polsce. W każdej z broni, którą trenował, zdobył tytuł mistrza Polski, łącząc w sumie 9 tytułów.

W obliczu wybuchu II wojny światowej Friedrich ewakuował się na wschód do Kowla, a następnie powrócił do Warszawy. Tam rozpoczął pracę w banku, a jesienią 1939 roku skrzętnie ukrył pamiątki związane z Polskim Związkiem Szermierczym, w tym część sprzętu i dokumentację. Pomimo namów ze strony niemieckiego szermierza Stabenowa na współpracę i wspólne treningi, zdecydowanie odmówił. W czasie powstania warszawskiego walczył w formacjach cywilnych. Jesienią 1944 roku osiedlił się na stałe w Krakowie.

Po wojnie aktywnie zaangażował się w odbudowę polskiego sportu, a w październiku 1945 roku był jednym z głównych inicjatorów reaktywacji Polskiego Związku Szermierczego, pełniąc funkcję skarbnika w pierwszym zarządzie. W latach 1947-1956 sprawował rolę kapitana sportowego tego związku. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie był kierownikiem polskiej drużyny szermierczej. Tadeusz pełnił również funkcje trenerskie w klubach Budowlani oraz Cracovia.

Warto podkreślić, że był inicjatorem Międzynarodowego Turnieju Floretowego Juniorów, który po jego śmierci przemianowano na memoriał Tadeusza Friedricha. Osobistym życiem Tadeusza dzielił się z Felicją Schabińską, lekkoatletką oraz olimpijką z Los Angeles. Para miała dwie córki. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Krakowie, gdzie kontynuował swoje trenerskie pasje. Zmarł 10 października 1976 roku w Krakowie i spoczywa na cmentarzu Rakowickim (kwatera: XVIII-7-40).

---

Oceń: Tadeusz Friedrich

---