Andrzej Czyżowski

Media i komunikacja

Andrzej Czyżowski to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa emigracyjnego. Urodził się 2 lutego 1919 roku w Nowym Sączu, a jego życie zakończyło się 15 lutego 2003 roku w Londynie. Był nie tylko pasjonatem słowa pisanego, ale również osobą, która miała wpływ na kształtowanie opinii publicznej w trudnych czasach dla Polski.

W swojej zawodowej karierze pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w latach 1966-1985. Pełnił kluczową rolę w informowaniu Polaków o najważniejszych wydarzeniach krajowych i międzynarodowych, stając się głosem opozycji w czasach PRL.

Po zakończeniu pracy w radiu, w latach 1986–1992, był redaktorem naczelnym londyńskiego „Dziennika Polskiego”, gdzie kontynuował swoją misję informacyjną oraz wspierał polską diasporę. Jego działalność dziennikarska jest doskonałym przykładem zaangażowania w sprawy ojczyzny z daleka, co czyni go ważną postacią w historii polskiej emigracji.

Życiorys

Andrzej Czyżowski był postacią niezwykle interesującą i aktywną zarówno w czasie swojej młodości, jak i przez całe życie. W 1926 roku przeprowadził się z rodzicami do Bydgoszczy, gdzie kontynuował swoją edukację. W 1938 roku, po zdaniu matury w tamtejszym gimnazjum, miał przyjemność uczyć się w towarzystwie Tadeusza Nowakowskiego, swojego szkolnego kolegi.

W tym samym roku związał się z wojskowością, rozpoczynając naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy. W dniach września 1939 roku, podczas obrony Warszawy, miał okazję walczyć za ojczyznę, gdyż z różnych powodów nie dotarł do swojego oddziału. Po zakończeniu walk jesienią udało mu się przedostać do Francji, gdzie służył w Wojsku Polskim, przydzielony do 5 Małopolskiego Pułku Strzelców Pieszych.

Po zakończeniu francuskiej kampanii wojennej został niestety internowany w Szwajcarii, gdzie zdołał publikować swoje prace w piśmie „Pamiętnik Literacko-Naukowy”. Zanim zakończono II wojnę światową, udało mu się uciec z obozu internowania i wstąpić w szeregi 2 Korpusu Polskiego. Po wojnie przez pewien czas pracował w redakcji „Gazety Żołnierza” wydawanej w Bari.

Swoje nowe życie w 1946 roku związał z Wielką Brytanią, gdzie funkcjonował jako prywatny przedsiębiorca. W 1966 roku dołączył do Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, gdzie zajmował szereg stanowisk, takich jak redaktor w dziale dziennika radiowego, w dziale nasłuchu (od 1969), w dziale przeglądu prasy polskiej (od 1974), a także ponownie w dzienniku radiowym (od 1978).

W 1985 roku przeszedł na emeryturę w RWE, lecz już w marcu 1986 roku przyjął zaproszenie do objęcia stanowiska podsekretarza stanu w Ministerstwie Informacji w rządzie Kazimierza Sabbata. W krótkim czasie, bo 29 maja 1986, został mianowany ministrem informacji w rządzie Edwarda Szczepanika. Niestety, już 1 października tego samego roku zrezygnował z tej funkcji na własną prośbę, aby objąć redakcję londyńskiego Dziennika Polskiego, gdzie pełnił swoją rolę aż do 1991 roku.

Jego osiągnięcia zostały docenione w 1990 roku, gdy został odznaczony przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 roku opublikował swoje wspomnienia pod tytułem „Werble i tarabany: moja wojna i niepokój”. Po śmierci spoczął na cmentarzu św. Andrzeja Boboli w Londynie.

Przypisy

  1. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 17.04.2023 r.]
  2. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11.11.1990 r. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 53, Nr 4 z 20.12.1990 r.
  3. Zwolnienie Ministrów. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 55, Nr 4 z 11.11.1986 r.
  4. Jerzy Święch: Literatura polska w latach II wojny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 338-339, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13852-3.

Oceń: Andrzej Czyżowski

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:24